EVLİLİK HİKAYELERİ VOL 1

Artık başlamanın vakti geldide geçiyor dedim ve evlilik hikayelerine bugün itibariyle başlamış bulunuyorum..

İlk hikayemiz huzurlarınızda buyrun şahit olmaya..

Esim yaz tatillerinde Türkiye’de olurdu.
Onu gördükce begenirdim icten ice... Ilk baslarda devamli taktigi sapkasiyla dikkatimi cekti, hic cikarmazdi…Sonraki senelerde sapka cikmis baska birsey gelmis olurdu, mesela bir sirt cantasi…Saclari düzgün taranmis, bakimli biriydi hep. Sadece hafif burnu havadanlik vardi ve biraz marka takintisi vardi sevmedigim…
O gittiginde unuturdum onu, geldiginde yine icimde kelebekler ucusmaya baslardi…Aylardan genelde Temmuz olurdu…

Aslinda ben kör bir asiktim, cünkü bu ne is yapar, hangi okula gitmistir, nasildir pek bilmez ve merakta etmezdim o kisimlarini… (Taa ki evlenince ve Avusturya’ya yerlesince isinin ne oldugu ögrenmistim, anlayin iste, günümüzde ilk soru ne is yapar, meslegi ne halbuki…)

Ee bende kelebekler vardi onda var miydi acaba? Iste bundan pek umudum yoktu…

Ben pekte gösterisli süslü bir genc kiz olmadim cünkü. Ailemin maddi durumu neye yetiyorsa, annem ne almak isterse üstüme basima onu giyerdim (Simdi hala annemde duran o zamanlar giyindigim bir gömlek var baktimda Medium bedeni (simdi bile büyük gelir), yinede sevmeye sevmeye giyiniyordum baska alternatif olmayinca…Pek sikayet eden bir cocuk olmadim hic, simdi geriye baktigimda farkediyorum hepsini..)
Neyse iste benim celimsiz hallerimi niye begensin ki Avrupa’dan tatile gelmis bakimli bir genc oglan diye gecerdi aklimdan.Yine gidiyor ben unutuyorum ve yine Temmuz’da geliyor kelebeklerimi getiriyordu…

Ben bu durumdan rahatsiz oldum, yani kendi durumumdan. Bu isin bir sonu olmaliydi! Bu düsünceyle tek cözümün konusmam gerek diye düsündüm. Yani acikca hoslandigimi söyleyip bu konuda fikri ne onu ögrenmek :D  Pek cesaretliymisim…
Ben kalbim küt küt „birsey söylemek istiyorum sana falan gün“ deyiverdim. O gün geldiginde „haftaya söylerim“…gibi korkudan erteledim… O birgün bana israr etti „bugün de ne diyeceksen, yoksa kurtulusun yok“ dedi. 
„Söyledikten sonra ölsem iyi olur aslinda“ …… „Beeeen (uzadi burasi az) seni seviyorum (burasi hizliydi)…
Karsidaki ses „gercekten mi?“  Ben „gercek olmasa niye zorlanayim bukadar…“ Ve sus pus ortalik… Daha cit yok…

Diger birgün bir arada olacagimiz ortamdaydik…Baktim birseyler yaziyor kum üzerine uzaktan izliyordum… Yaklasmak istedim, ben yaklastikca o oradan uzaklasti. Yazdigi yaziya gözüm ilisti, okudum „Bende seni seviyorum ama söyleyemedim“
Benim kafam tuhaf oldu tabii…Geri yazdim „Niye söyleyemedinki“… Ben uzaklastim o yaklasip yine yazdi „bilmiyorum cekindim“

Sonradan ögrendimki aslinda o seneye dek tahminim gibi akli bir karis havalarda ama o sene biraz dikkatini cekmisim… 
Tamda ben, olmazsa tamamen silecegim, dedigim anda oluverdi!

Evlilik teklifi, mesafe uzakligindan SMS ile olmustu... 
Devami nisan ve sonrasi biraz beklemek, evlenip Avusturya’ya yerlesmek… 
Aslinda bu evliligin asil entrikali kismi devami…Tam dagiliyorduk ki Rabbim yardim etti kaldirdi bizi ayaga, en cokta onu  (Elhamdülillah)
Geriye gitsem yine onunla evlenirdim...Simdilerde cok mutluyuz, huzurumuz var ve büyümekte olan (5 bucuk yasinda) bir seker kizimiz :)

Rabbim huzuru olmayanlarin yuvasina huzur versin!

KelebekGibi