YAŞAYALIM Kİ...

Seninle yaşlanmak istiyorum.

Seneler geçsin, sen beni bil, ben seni bileyİm istiyorum. 

Benim olduğu kadar dostlarının, dostlarının olduğu kadar 

benim ol istiyorum.

Nice sıkıntı ve zorluk yaşayıp anlatalım.

Yaşayalım kİ, öğrenelim hayatı ve destek çıkmayı. 

Birbirimizin omuzlarında ağlamalıyız. 

Sen çok dertlenip, içip, arkadaşlarınla eve gelmelisin.

Paylaşmalı ve beraber sıkılmalıyız. Öyle ki, yalnız sıkılmak 

sıkmalı bizi.

Yaşayalım ki, paramız olunca sevinelim. Güzel günlerimizi,

evimizde, bir şişe şarap ve pijamalarımızla kutlamalıyız. 

Ya da bazen dostlarla ucuz biralar içerek… Böylece 

yaşamalıyız işte.

Sonra çocuğumuz olmalı, düşünsene, senin ve benim olan

bir canlı..Geceleri ağladıkça sırayla susturmalıyız. 

Sen arada mızıkçılık yapmalısın. Ve ben söylenerek sıranı 

almalıyım. Yorgun olduğum için yemek yapmamalıyım,

söylenerek yumurta kırmalısın.

Hava soğukken birbirimize sıkıca sarılıp yatmalıyız.

Zaman su gibi akıp giderken, herşey yaşanmış bir hayatımız

olmalı. Herşeye rağmen hiç bıkmamalıyız birbirimizden.

Mutlu da olsa, kötü de olsa, yaşadığımız günler bizim günlerimiz olmalı.

Saçlara düşünce aklar ya da gidince aklar, çocukları güvence

altına alıp gitmeli bu şehırden.

Kavgasız, her sabah gürültüyle uyanılmayan, sessiz bir yere

gitmeliyiz. Geceleri balkonda denizi seyredip,

sandalyelerimizde sallanmalıyız.

Eve gelip, benden kahve istemelisin. 

Çocuklar gelmeli ziyaretimize, geçmişteki hareketli

günlerimizi anımsamalıyız…

Öyle sevmelisin ki beni, bu yazdıklarım korkutmamalı seni.

Tebessümler açtırmalı yüzünde. Bir gün bu hayatı bırakıp

giderken, sadece mutluluk olmalı yüzümüzde, birbirimizi 

sevmenin gururu olmalı “herşeyde”...!

CAN YÜCEL